میخائیل آلکساندروویچ شولوخف

تولد ۲۴ مه ۱۹۰۵ ، وفات ۲۱ فوریه ۱۹۸۴.

در سال ۱۹۱۸ ، به سبب درگرفتن جنگ داخلی ، ناچار درسش را ناتمام میگذارد و به ارتش سرخ می‌پیوندد و به عنوان خبرنگار در جنگ شرکت می‌کند.این تجربه در آثار وی به طرز محسوسی آشکار است.

او به عنوان آکادمیستی که آثار ادبی‌اش دارای شهرت جهانی است و نویسنده‌ای که نام وی بر ادبیات شوروی می‌درخشد،شناخته شده‌است.

او برای روس ها بیش از یک نویسنده ملی،یک افتخار ملی محسوب می‌شود.

کتاب‌های او به بیش از ۷۰ زبان ترجمه و در ملیون‌ها نسخه منتشر شده و از روی برخی از آنها فیلمنامه تهیه و ساخته شده‌است.

وی نویسنده‌ای واقع‌ باور بود و در داستان‌هایش به مردم و انقلاب اکتبر پرداخته‌است.

او در ادبیات روس بیان‌کننده بارزترین و عمیق‌ترین روحیه قشرهای مردم به شمار می‌رود.

وی بدین سبب برای مردم گرامی است که هر فرد می‌تواند در کتاب‌های او نکته‌های بسیار از زندگانی خود بیابد.

مطبوعات جهان ضمن تفسیر کتاب‌های او آنها را “شاهکارهای قرن” و “صخره‌های ادبیات جهانی” و “فرهنگ شکوهمند قرن بیستم” نامیده‌اند.

وی از جمله برجسته‌ترین نویسندگان تاریخ ادبیات روسیه به شمار می‌آید که به سبب نگارش رمان‌های کوتاه و بلندش در میان مخاطبان ایرانی و جهانی،شهرت فراوان دارد.

او نوشتن را از هفده‌سالگی آغاز کرد و اولین اثرش یک مجموعه داستان به نام “داستان‌های دن” نام داشت.

و از معروف‌ترین داستان‌های کوتاه او می‌توان داستان “خال” را نام برد.

اما رمان حماسی “دن آرام” مهم‌ترین آثار وی به شمار می‌رود که در چهار جلد به چاپ رسید.

در سال ۱۹۲۵ ، او کار نوشتن این رمان را شروع کرد و ۱۲ سال طول کشید تا توانست رمان معروف خود را به چاپ رساند.

این رمان از زبان مردم و گویی با الهام از احساسات درونی آنها نوشته‌ شده‌است.

این رمان به سرعت تبدیل به پرخواننده ترین کتاب روسیه شد.

و همچنین این رمان او را به عنوان یک نویسنده واقع‌گرایی اجتماعی به خوانندگان معرفی کرد.

منتقدان این رمان را در سطح نوشته‌های بزرگانی چون “داستایوفسکی” می‌دانند.

او در سال ۱۹۴۱ برنده جایزه “استالین” و در سال ۱۹۶۰ برنده جایزه “لنین” در شوروی شد.

و در نهایت در سال ۱۹۶۵ برای رمان شاهکار خود “دن آرام” برنده جایزه نوبل ادبیات شد.

او آثار دیگری را هم منتشر کرد ، اما هیچ‌کدام به اندازه رمان “دن آرام” معروف نشد.

به همین دلیل این شایعه ایجاد شد که او ایده نوشته‌های اولیه مربوط به این کتاب را از نویسنده‌ای به نام “فئودور کریوکف” دزدیده‌ است.

این ادعاها بالا گرفت تا جایی‌که او از گروه محققین نروژی کمک خواست تا با تحلیل نوشته‌های دیگرش با کتاب “دن آرام” بررسی کنند که آیا این اثر دزدی است یا اینکه خود او نوشته‌است.

این گروه طی ۳ سال آثار دیگر او را با این کتاب مقایسه کردند و به این نتیجه رسیدند که کتاب را خود او نوشته‌است.

اما این ادعاها نه تنها در طول سال‌های بعد از مرگش از بین نرفت ، بلکه کماکان پر رنگ‌تر هم شده ، تا جایی‌که امروزه بیشتر بزرگان دنیای ادبیات بر این باورند که او این سرقت ادبی را انجام داده‌است.

بزرگان بسیاری در مورد این نویسنده بزرگ سخنانی گفته‌اند. از جمله ؛

ژان کاتالا ، نویسنده فرانسوی درباره او نوشته‌است : “شرلوخف نویسنده‌ای است که افکار او با هنرش چنان درآمیخته که نمی‌توان یکی را از دیگری جدا ساخت‌ و نیز نویسنده‌ایست که خلاقیت او عبارت است از ؛ بیان زندگانی انسانیت.”

ماکسیم گورکی ، در مورد رمان معروفش چنین گفته‌است : “این رمان را فقط با “جنگ و صلح” اثر “تولستوی” می‌توان سنجید.”

لوناچارسکی ، نیز درباره این رمان چنین نوشته‌است : “رمان “دن آرام” هنوز به پایان نرسیده ، اثری است ، موثر ، و تصویری است ، از زندگانی مردم و از نظر هنری بهترین پدیده در تاریخ ادبیات روس می‌باشد.”

آیت‌الله‌خامنه‌ای : “رمان “دن آرام” ، شاهکار بی‌مانند شرلوخف را ستوده‌است و آن را یکی از بهترین رمان‌های دنیا توصیف کرده‌اند که چفت و بند داستانی‌اش خیلی محکم است.”